Każdy z nas ma inną naturę. To widać od razu, w spojrzeniu, gestach, minach, słychać w głosie. Bo natura to wszystko, czym jesteśmy - tak stwierdziliśmy na wstępie naszych zajęć. Zauważyliśmy też, że u jednych ludzi natura jest dobra, gdy ten ktoś jest miły, pomaga innym, można na niego liczyć. Są też natury mroczne, niedobre i złośliwe, które dokuczają innym i cieszą się, gdy komuś się coś nie powiedzie.

Bohaterowie naszej opowieści to koty i ich natura łowców. Polują, zastawiają pułapki, wypatrują, jak i kiedy zaatakować. To silniejsze od nich, robią to nawet wtedy, gdy wiadomo, że nic nie zyskają. Ważne jest polowanie, czuwanie, skradanie się.

Zastanawialiśmy się nad swoimi naturami, były różne: ktoś miał naturę dinozaura, inny ptasią, były natury jak woda, drzewo, jezioro, słodkie jak czekolada, zimne jak lód i śnieg. ktoś miał naturę niestałą, ciągle się zmieniał, w przeciwieństwie do tych, których natury były jak skała i kamień.

Doszliśmy do wniosku, że tyle jest natur, ilu ludzi. I to dobrze, bo gdybyśmy wszyscy byli tacy sami, to byłoby nudno!